هدف اصلی این تحقیق، شناسایی موانع بهینه‌سازی مصارف انرژی و رتبه‌بندی آن‌ها بر اساس نظر خبرگان، در نیروهای مسلح ایران می‌باشد. این پژوهش، به‌صورت توصیفی- پیمایشی در سال 1394 دریکی از رده‌های نظامی انجام‌شده است. حجم جامعه آماری شامل 105 نفر از مسئولین ارشد و کارشناسان معاونت‌های مهندسی که وظیفه امر اصلاح الگوی مصارف انرژی در نیروهای مسلح را به عهده‌دارند، بوده است. ابزار گردآوری داده‌ها شامل دو پرسشنامه می‌باشد و موانع بهینه‌سازی مصارف انرژی، با تحقیقات کتابخانه‌ای استخراج شد. روش مورداستفاده برای تعیین اوزان و رتبه‌بندی هر مانع، روش AHP بوده است. بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای موانع بهینه‌سازی مصارف انرژی شامل موانع مدیریتی، اطلاعاتی، مالی و فرهنگی می‌باشد و یافته‌ها نشان می‌دهد، شاخص‌های موانع بی‌رغبتی مدیریت ارشد سازمان و عدم وجود سرمایه‌گذاری جهت انجام پروژه‌های بهینه‌سازی با ضرایب اهمیت 3055/0 و 2019/0 در رتبه‌های اول و دوم و مانع هزینه بالای شناسایی فرصت‌های بهینه‌سازی با ضریب اهمیت 0399/0 در آخرین رتبه قرار دارد. سازمان نیروهای مسلح می‌تواند با برنامه‌ریزی‌های دقیق فرماندهان ارشد در راستای اصلاح الگوی مصرف و تخصیص اعتبار درست جهت سرمایه‌گذاری پروژه‌های بهینه‌سازی و با انجام اقدامات فرهنگی و تدوین ضوابط قانونی جهت بالا بردن حس مسئولیت در کارکنان، بستری مناسب، جهت پیاده‌سازی سیاست‌های انرژی ایجاد نماید.