ساختمان ها در سطح جهانی ۴۰ درصد از مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهند و بخش قابل توجهی از این انرژی سهم کنترل دمای ساختمان می شود. یکی از راه حل های جدید جهت کاهش مصرف انرژی در ساختمان و استفاده از منابع تجدید پذیر انرژی استفاده از مواد تغییر فاز دهنده در مصالح و اجزای ساختمان می باشد. در این مطالعه، کارآیی حرارتی یک لایه PCM آلی در سقف و دیوارهای یک ساختمان در دو اقلیم گرم-مرطوب (بوشهر) و سرد-خشک (همدان) با هدف کاهش مصرف انرژی، بهبود شرایط آسایش داخلی، کاهش نوسان دمای داخلی ساختمان و یکنواخت کردن مصرف انرژی ساختمان در طول شبانه روز شبیه سازی شد. از این رو مدل یک بعدی انتقال حرارت با روش تفاضل محدود صریح و با استفاده از نرم افزار C++ حل و نتایج به دست آمده با نتایج تجربی سایر تحقیقات مشابه مقایسه شد. ماده‌ی تغییر فاز دهنده، پارافین C۱۸ با دمای تغییر فاز ۲۸ درجه‌ی سانتیگراد است. به منظور ارزیابی شرایط بهینه‌ی کاربرد PCM، ضخامت‌های یک، دو و سه سانتیمتری ماده‌ی تغییر فاز دهنده، شرایط متفاوت آب و هوایی در دو شهر بوشهر و همدان در طول یک سال و جهت گیری‌های متفاوت دیوار مطالعه شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که ضخامت سه سانتیمتری بهترین عملکرد را دارا می‌باشد و استفاده از یک لایه‌ی سه سانتیمتری PCM با دمای تغییر فاز ۲۸ درجه سانتیگراد، شار حرارتی ورودی به ساختمان از طریق سقف را تا ۳۰ درصد در بوشهر و ۴۷ درصد در همدان در فصل تابستان کاهش می‌دهد. همچنین حداکثر دمای داخل ساختمان در فصل بهار در هر دو اقلیم ۲ درجه سانتیگراد و در فصل تابستان به ترتیب ۴ و ۲ درجه در همدان و بوشهر کاهش یافته است. بهترین عملکرد ماده‌ی تغییر فاز دهنده در دیوار، مربوط به دیوار جنوبی و در ماه‌هایی از سال است که میانگین دمایی نزدیک به دمای تغییر فاز دارند.
