تابش خورشیدی روزانه یکی از پارامترهای مهم در زمینه کاربرد انرژی خورشیدی می‌باشد. با توجه به اینکه، اندازه‌گیری تابش خورشیدی نیازمند ابزار و تجهیزات پیشرفته است، داده‌های اندازه‌گیری شده تابش خورشیدی در کل ایام سال و برای بازه طولانی در تمامی ایستگاه‌های هواشناسی کشور موجود نمی‌باشد. یک روش معمول برای تخمین میزان تابش روزانه خورشید استفاده از مدل‌های تجربی و بر اساس داده‌های هواشناسی در دسترس مانند ساعات آفتابی و یا دمای هوا می‌باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد پنج مدل تجربی تخمین میزان تابش خورشیدی روزانه بر اساس تفاوت بین دمای حداکثر و حداقل (مدل‌های بریستو- کمپبل، هارگریوز، سامانی، لی و چن) می‌باشد. با استفاده از آزمون آماری خطا، عملکرد مدل‌ها با استفاده از داده‌های اندازه‌گیری شده در 12 ایستگاه هواشناسی ایران واقع در چهار منطقه آب و هوایی مرطوب، نیمه مرطوب، نیمه خشک و خشک با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان داد این مدل‌ها دارای دقت بیشتری در مناطق خشک نسبت به مناطق مرطوب می‌باشند. بنابراین استفاده از این مدل‌ها برای تخمین تابش خورشیدی روزانه در مناطق خشک ایران که تنها داده‌های دمای هوا در دسترس می‌باشد، توصیه می‌شود.