بخش حمل و نقل جاده‌ای بزرگترین بخش مصرف‌کننده‌ی بنزین در کشور است که با رشد مداوم تقاضای انرژی در طول زمان، در دهه‌های اخیر با چالش‌های بزرگی مواجه بوده است. مهم‌ترین این چالش‌ها، کمبود عرضه‌ی بنزین مصرفی بوده است. برای جبران این کمبود، دولت ناچار به واردات بنزین به مقدار زیاد بوده که اختلاف قیمت خرید و فروش و پرداخت یارانه فشار مالی زیادی بر دولت وارد می‌کرده است. در گام نخست دولت در تیر ماه سال 1386 بنزین را سهمیه‌بندی کرد که سرانجام پس از 8 سال و در پی فراز و نشیب بسیار در سال 1394 در عمل منتفی شد. در این مقاله با نگرش جدیدی به روش‌های داده‌کاوی به این موضوع نگاه شده است. بازه‌ی مورد مطالعه از سال 1384 تا 1389 بوده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد که سهمیه‌بندی بنزین در رفتار مصرفی مصرف‌کنندگان تاثیر کوتاه‌مدت داشته است. همچنین نتایج حاکی از آن است که به عنوان سیاست‌های جایگزین، گسترش ناوگان تاکسیرانی یک راه‌حل کوتاه مدت و گسترش مترو راه‌حل بلند مدت برای حل معضل حمل و نقل عمومی در تهران است.