امنیت انرژی یکی مهمترین مباحث جامعه بشری است که بر بسیاری از تنشها و روابط بین کشورهای مختلف تأثیرگذار است. باتوجهبه گستردگی مفهوم امنیت انرژی و اثرات متقابلی که در حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و محیطزیستی دارد، به نگرانی مهم دولتها و اندیشمندان این حوزه تبدیلشده است. شاخص ریسک امنیت انرژی با تقسیمبندی عوامل مؤثر بر امنیت انرژی در حوزههای ژئوپلیتیک، اقتصادی، سیاسی و محیط زیستی، با سنجش 29 مؤلفه تعیینکننده، میزان ریسک امنیت یک کشور را بررسی میکند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر مصرف انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر ریسک امنیت انرژی در ایران طی دوره زمانی 1359 تا 1400 و با استفاده از روش خودرگرسیون برداری (SVAR) است. نتایج بهدستآمده نشان میدهد مصرف انرژیهای تجدیدپذیر تأثیر منفی و کاهشی و مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر تأثیر مثبت و افزایشی بر ریسک امنیت انرژی در ایران دارد. همچنین متغیرهای ارزشافزوده بخش صنعت و اندازه دولت دارای تأثیر مثبت و افزایشی بر ریسک امنیت انرژی در ایران هستند. از طرف دیگر، نتایج این پژوهش نشان میدهد که یکی از دلایل افزایش روند صعودی شاخص ریسک انرژِ برای ایران، مصرف فزاینده انرژیهای تجدیدناپذیر است. به دنبال آن میزان آلایندگیهای محیط زیستی نیز روبهافزایش بوده است؛ بنابراین برای جلوگیری از این امر میبایست سیاستهایی در جهت کاهش مصرف این نوع انرژیها و جایگزیننمودن با سایر انرژیها از جمله انرژیهای تجدیدشونده صورت پذیرد.
Amini O, Amani R, Ghaderi S. 01 Renewable, Non-Renewable Energy Consumption and Energy Security Risk in Iran: An Application of Structural VAR. IJE 2023; 25 (4) :81-103 URL: http://necjournals.ir/article-1-1845-fa.html
امینی امید، امانی رامین، قادری سامان. مصرف انرژیهای تجدیدپذیر، تجدیدناپذیر و ریسک امنیت انرژی در ایران: کاربرد مدل خودرگرسیون برداری ساختاری (SVAR). نشریه انرژی ایران. 1401; 25 (4) :81-103